Anneleen is mama van Marie. Marie is 4 jaar en een echte spraakwaterval.
Ze praat de hele dag door.
Dat is best vermoeiend, zegt mama Anneleen. Wat ik echt heel storend vind, is het onderbreken van gesprekken tussen volwassenen.
Wanneer ik aan de telefoon ben of aan de praat ben met een andere volwassene, praat Marie er zonder enige schroom door.
Het lijkt alsof ze zelfs geen notie heeft van mijn gesprek. Ze praat zonder enige aarzeling erdoor.
Wanneer ik haar vraag te wachten, lijkt dat erg moeilijk te lukken, waardoor ik dan vaak toch toegeef en eerst naar haar verhaal luister.
Ik wil Marie deze beleefdheid wel aanleren, maar hoe start ik hier mee?
"Marie onderbreekt telkens zonder schroom mijn gesprek."
Laten we starten bij de vraag:
"Hoe ziet een kleuter dit?"
Marie is vier jaar oud. Dat wil zeggen dat neurologisch gezien de rijping van de hersenen nog een heel aantal jaar voor de boeg hebben; meer bepaald nog een twintigtal jaar.
Executieve functies zoals het zichzelf afremmen, vooraf de situatie inschatten en het aankunnen de beurt af te wachten, zijn nog volop in ontwikkeling.
Daarbij is voor Marie het onderbreken van een gesprek niet het probleem, maar is in haar beleving mama diegene die niet correct reageert. In Maries wereld is immers op dat moment haar verhaal heel belangrijk. Ze wil dit delen/vragen aan mama en wel meteen, alsof het een kwestie is van leven of dood.
Negeert mama haar of vraagt ze even te wachten, dan voelt Marie zich onbegrepen en zal ze nog duidelijker en misschien nog storender de urgentie van haar probleem willen duiden.
4 tips om zelf mee aan de slag te gaan.
1.
Laat die lat een klein beetje zakken. Kleuters moeten starten met het leren van hun beurt af te wachten, maar moeten hier nog geen expert in zijn.
2.
Begrens liefdevol, maar zie de nood aan aandacht en de leeftijdsadequate moeilijkheden met de zelfstandige sturing van het gedrag.
Bekijk het onderbreken van een gesprek niet rechttoe rechtaan als onrespectvol of onbeleefd, maar probeer het te zien als een uiting van een behoefte; de nood aan jouw aanwezigheid of bevestiging bijvoorbeeld.
Daar is op zich niets mis mee en hier kan je waarschijnlijk makkelijker begrip voor voelen.
3.
Bied hulp aan bij deze moeilijke taak van wachten. Zo kan je ook op een korte manier bevestigend zijn en laten weten dat ze gezien en gehoord wordt.
Een lang telefoongesprek zal niet meteen lukken, maar de wachttijd daarbij stapsgewijs opbouwen, lukt vast wel. Bied hulp bij die opbouw door bijvoorbeeld in tussentijd jouw aandacht en aanwezigheid op een andere, wel aanvaardbare manier te geven: een handje geven, een knuffel of een knipoog, zorgt voor verbinding en geruststelling.
4.
Tot slot: kijk ook even kritisch naar jezelf. Kan jij goed wachten en sta je dus voldoende model voor deze vaardigheid?
Als volwassene zijn we er vaak niet bewust van hoe vaak wij ook instant antwoord verwachten en bijvoorbeeld twee spelende vriendjes in hun spel onderbreken.
Oefen je deze inhibitie of met andere woorden het zichzelf afremmen graag spelenderwijs al?
Download dat alvast de spelfiche
Wil je graag onze andere artikels lezen?
