Lien en Kristien zijn beide fiere mama van Oscar (6 jaar).
Oscar maakt er een sport van om dingen te verzamelen. Overal waar hij komt ontdekt hij leuke schatten; een kastanje, een steen, een tak, een schelp, een kurk of cent.
Alle schatten die hij vindt, worden steeds erg veilig opgeborgen in …. zijn zakken.
Jaszakken en broekzakken zitten vol met kleine prullen of de grootste takken moeten na een boswandeling mee naar huis.
Zo gebeurt het dus dat er in ons huis zich vaak hoopjes kastanjes of modderige steentjes huisvesten. Wij zijn in tegenstelling tot Oscar geen fan van deze stukjes natuur binnen in huis, maar hoe maak je dat een kleuter duidelijk?
"Oh wee, als we iets van die prullen weggooien!"
Laten we starten bij de vraag:
"Hoe ziet een kleuter dit?"
Alles is nieuw voor een kleuter. Wanneer een kleuter zich veilig voelt, gaat hij met plezier op verkenning. Waar wij als volwassenen misschien verwachten dat kleuters steeds op de daarvoor voorziene plaatsen spelen, doen ze dat heel vaak net niet.
Denk maar aan de peuter of kleuter die veel meer plezier heeft met de mooi glinsterende geschenkverpakking dan met het speelgoed dat erin zit. Of de kleuters die op een speelplaats niet schommelen of op de wiebeltuigen spelen, maar op één been van de kleine trapjes springen.
Heel hun leefwereld is een speeltuin; en eerlijk? Dat is toch een talent en een blijk van creativiteit, niet?
De kleuter is een creatieve duizendpoot, zo ook Oscar. Een fantasiewereld maakt van elk stoeprandje een gevaarlijke wiebelbrug, kleine stenen gaan door als goudstukken en die grote tak wordt het lievelingspaard, waarmee die lange wandeling plots minder saai wordt.
De omgeving exploreren, nieuwsgierig op zoek gaan naar nieuwigheden, alles bestuderen en gebruiken in een spel, dat zijn de taken die elke kleuter binnen zijn ontwikkeling opneemt.
Een kleuter gaat zelf op onderzoek uit en leert zo zichzelf en zijn omgeving steeds beter kennen.
Wanneer een kleuter de sluiting van zijn jas inspecteert en tracht dicht te ritsen, vinden we dat top! Maar wanneer hij een steen onder een berg vieze aarde opgraaft, zijn we daar een stuk minder enthousiast over. Nochtans, het gaat eigenlijk om hetzelfde:
de kleuter die op verkenning nieuwe informatie verwerkt en leert gebruiken.
Je begrijpt nu ook waarom Oscar vasthoudt aan die ene steen, wanneer hij hem helemaal zelf en na veel moeite onder de aarde vandaan kreeg. Een kleuter zoekt schatten en draagt daar vervolgens ook zorg voor, op kleutermaat.
Hoe gaan we daar als volwassene mee om?
4 tips om zelf mee aan de slag te gaan.
1.
Toon interesse in de gevonden schatten. Wat door ons als rommel wordt omschreven, is dat niet voor een kleuter.
2.
Bedenk dat het gezegde ‘een kinderhand is snel gevuld’ hier mooi bij past. Het is iets positiefs dat kinderen niet enkel duur speelgoed of schermen leuk vinden, maar dat een ‘stomme steen’ ook voor magie kan zorgen.
3.
Exploratiedrang en het verzamelen van eigen vondsten tijdens die verkenningstocht, past binnen de kleuterontwikkeling.
Begrens dat verkennen niet, maar begrens wel wat hij ermee doet.
4.
Bijhouden van kastanjes kan niet in de zetel of tot in de eeuwigheid in een jaszak, maar misschien vinden jullie wel een andere opbergplaats, die voor beiden oké is.
Wil je graag onze andere artikels lezen?
