Wist je dat...

• Fantasie en realiteit vaak nog door elkaar lopen bij kleuters.

• Fantasie vaak woorden en een verklaring geeft aan het angstige gevoel.

• De angst voor spoken en monsters een fase is, die in de lagere school wel eens vaker overgaat in de angst voor inbrekers of andere meer reële bedreigingen.
  
  

"Kleuters leven in een magische wereld. Een wereld die voor hen nog erg onbekend en onvoorspelbaar is. Wat nu net echt is en wat niet; dat is voor jouw kleuter een grens die vaak niet duidelijk is."

Deze magische wereld helpt kleuters taal geven aan gevoelens die ze zelf nog niet helemaal begrijpen. Ze gebruiken hun fantasie om te verkennen, te verwerken en deze grote wereld steeds beter te vatten.

Overspoeld door angst.
De angsten van kleuters zijn vaak nog ongefilterd en in alle hevigheid. Wanneer ze dus denken aan een spook in de kast, dan zijn ze niet een beetje bang, maar vaak al helemaal overspoeld door angst. Ze blokkeren en willen zelfs niet proberen alleen de kamer in te gaan. De emoties van kleuters zijn groot en sterk overspoelend. Een kleuter vraagt vaak om het volledig over te nemen of voor hen een wonderoplossing te voorzien: ‘Jij moet mee!’ of ‘ik slaap niet alleen.’ Een irreële angst wegnemen is onmogelijk en mag ook je doel niet zijn. Integendeel, jouw rol als ouder is helpend wanneer je net de angst luidop accepteert, erkent en ermee aan de slag gaat.

Jouw kleuter informeren helpt om meer houvast te krijgen op de situatie, maar ga niet eindeloos overtuigen of argumenteren over het al dan niet bestaan van spoken of monsters. Wees nabij en maak verbinding met jouw kleuter, want dat is hetgene wat hij écht vraagt. Enkel zo zal je helpen bij het reguleren van dit grote gevoel. Kijk verder dan deze ene situatie, maar zie het als een stap in een veel groter leerproces waarbij je de zelfstandigheid in het omgaan met angst steeds zal vergroten, zowel op vlak van gedachten, gedrag als gevoel.
   

 Een aantal tips:

1. Vraag niet van jouw kleuter om plots te begrijpen dat spoken niet bestaan. In zijn beleving bestaan ze en is de angst reëel. Geef correcte info, maar hou het kort. Overtuigen en argumenteren zal dus niet helpend zijn.

2. Gebruik geen monstersprays of kijk niet onder het bed, dan zeg je zonder woorden: ‘ik ga ook eens checken of dat spook er toch niet is.’

3. Kijk door de ogen van jouw kleuter en neem zijn gevoel serieus, ongeacht hoe jij erover denkt. Blijf nabij in deze grote emotie en veeg ze niet weg.

4. Geef de emotie die je ziet net heel duidelijk een naam en een gradatie: ‘je bent heel erg bang, he?’

5. Co-reguleer dat gevoel door aan te geven dat je samen het gevoel kleiner zal maken. Zoek samen naar helpende strategieën die enerzijds voor rust zorgen en anderzijds het vertrouwen in zichzelf vergroten naar de toekomst toe.